نکاتی برای فیلم‌نامه و فیلمنامه‌نویسی

منبع: فیلم‌فمیلی

فیلم‌نامه و فیلمنامه‌نویسی

یک) به یک ژانر خاص پای‌بند باشید! [مخاطبِ خود را بشناسید و اگر تازه شروع به کار فیلمنامه‌نویسی کرده‌اید فقط روی یک ژانر تمرکز کنید! بعدها می‌توانید ترکیبی از ژانرها را امتحان کنید]
دو) خودتان را محدود نکنید! [هرچه به ذهن‌تان می‌آید را در همان نسخه اولیه بنویسید! نواقص و معایب را می‌توان در بازنویسی‌ها برطرف کرد]
سه) با قهرمان خود هم‌دل باشید! [هم‌دلی را با هم‌دردی اشتباه نگیرید! شما باید قهرمان را درک کنید نه‌ این‌که کارهایش را تأیید کنید. قهرمان را بیش از اندازه خوب جلوه ندهید! او را چنان بشناسید که بدانید چگونه واردش کنید به جهنمی از مشکلات و سپس بکشیدش بیرون]
چهار) بگذارید قهرمان و ضد قهرمانِ داستان‌تان، هر دو، یک چیز را بخواهند اما با برنامه‌ها و اصول متفاوت. [قهرمان را در یک اتاق تصور کنید. بگذارید ضد قهرمان وارد همان اتاق شود! موقعیت‌هایی را ایجاد کنید که آنها به‌خاطر روش‌ها و باورها و جهانبینی‌های متفاوت باهم به تضاد برسند! کلید شما، کشمکش است] به قول سید فیلد: “همه‌ی درام کشمکش است. بدون کشمکش، کنش وجود ندارد. بدون کنش، شخصیت وجود ندارد. بدون شخصیت، داستان وجود ندارد. و بدون داستان، فیلم‌نامه وجود ندارد.”
پنج) زیاد فکر نکنید. به‌جای آن، بنویسید! [بنشینید و بنویسید! مهم نیست که چه می‌شود. فقط شروع کنید با یک واژه، با یک جمله]
شش) طرح‌های فرعی را به لایه‌های دیگری از درونمایه داستان‌تان اضافه کنید! [منظور از طرح فرعی صرفاً یک داستان عاشقانه نیست بلکه طرحی است که به پرسش درون‌مایه از زاویه‌ای دیگر نگاه می‌کند.] “وقتی یک داستانِ خوب به پایان می‌رسد طرح آن به‌ندرت در یاد می‌ماند اما موقعیت‌ها و شخصیت‌ها و گاهی آن‌چه آن را تِم می‌نامیم به یاد می‌مانند.” (الکساندر مکندریک )
هفت) غافلگیری ایجاد کنید! [شاید مهم‌ترین بخش همین باشد! یک انتظار خاص را در خواننده به‌وجود آورید و سپس با به چالش‌کشیدن آن، نتیجه‌ای متفاوت از آن‌چه انتظار می‌رفت را ارائه کنید] “به خواننده چیزی را بدهید که می‌خواهد، اما نه به روشی که انتظارش رادارد.” (ویلیام گلدمن )
هشت) با یک پرسش بزرگ شروع کنید و مخاطب را تا پایان در تعلیق نگه دارید!
نه) برای تصمیم‌گیری قهرمان، یک محدوده‌ زمانی قرار دهید تا در آن محدوده ایجاد حرکت شود. [به هر جمله که می‌نویسید دقت کنید و مطمئن شوید که داستان را با تصویرها و کُنش‌‌های جذاب ارائه می‌کنید! زمان را برای نوشتن توصیف‌ها هدر ندهید بلکه شخصیت را از طریق کُنش آشکار کنید] “ما باید مخاطب را هدایت کنیم که از رفتار بیرونی پِی به درون شخصیت ببرد.” (رابرت مک‌کی)

ده) قالب نوشتارتان در قالبِ نما ها باشد! [آنچه می‌نویسید قرار است یک فیلم باشد نه یک رمان. قرار است نوشته‌ شما فیلم شود نه کتاب صوتی. پس توصیف‌ها را در کنش‌ها پیاده کنید! هر جمله را طوری بنویسید که خواننده بفهمد چه چیزی را قرار است روی پرده ببیند. تصویری و دیدنی بنویسید. توضیح ندهید]
یازده) گفت‌و گو کُنش است و باید باعث ایجاد کشمکش شود.
دوازده) برای قهرمان داستان اسمی را انتخاب کنید که نه‌تنها مناسب او باشد بلکه شخصیت او را توصیف کند! [یک اسم تصادفی انتخاب نکنید]
سیزده) هیچ صحنه‌ای را بدون تضاد و کشمکش رها نکنید! “هر صحنه‌ باید به‌تنهایی یک درام باشد. موزائیکی از درام‌های کوچک است که تصویر کامل را می‌سازد.” (جینی مک‌فرسون )
چهارده) برای شرح صحنه توضیح اضافی (مانند ورود و خروج شخصیت به اتاق) ننویسید بلکه بروید سرِ اصل مطلب!
پانزده) سرفصل و طرح منسجمی داشته باشید!
شانزده) مطلقاً از روش فیلمنامه‌نویس مورد علاقه‌تان کُپی نکنید!
هفده) همان اولین عنوانی که به ذهن‌تان می‌رسد را فوراً روی فیلمنامه‌تان نگذارید! [عنوان فیلم‌نامه، اولین خط اثر شما است و مخاطب بر اساس آن تصمیم می‌گیرد که آیا به اثر شما توجه نشان دهد یا خیر]
هجده) حواس‌تان باشد که از چه کسانی در مورد فیلمنامه‌تان نظر می‌خواهید! [مطمئن شوید که آنها همان مخاطبان مورد نظر فیلم‌نامه‌ شما هستند. اگر چنین باشد و نکات اصلاحی آنها در رابطه با همان چیزی باشد که قصد داشته اید در فیلمنامه‌تان بگوئید، پس آن نکات را بپذیرید و متن را اصلاح کنید]

http://www.filmfamily.ir