زن است که همیشه تاوانش را می‌دهد.

متن از: پروانه احمدی

“افگروندن” یا “پرتگاه” یا “زن است که همیشه تاوان می‌دهد”، ملودرامی هیجان‌انگیز ساختۀ  اوربان گد است که در آن  آستا نیلسن زیبا را در نقش مگدا می‌بینیم که معلم پیانو است. او نامزد خود –کنود– (با بازی رابرت دینسن) را به خاطر یک بازیگر سیرک -به نام رودولف- (با نقش‌آفرینی پول رومرت) ترک می‌کند. رودولف از آن شخصیت‌هایی است که انگار مستقیماً از رمانی عاشقانه بیرون آمده که از پنجره اتاق خواب مگدا بالا می‌رود تا او را در آغوش مردانه‌اش بگیرد و بر لب‌هایش بوسه بزند. فیلم در مورد خطر تمایلات جنسی کنترل نشدۀ یک زن است. مگدای بیچاره بهای سنگینی را برای تسلیم شدن در برابر خیالات عاشقانه اما شهوانی خود می‌پردازد.

برای سال 1910، فیلم “پرتگاه” Afgrunden (The Abyss) اثری کاملاً پیچیده و نمونه‌ای از فیلم‌های با کیفیت بالا است که در آن زمان از دانمارک بیرون می‌آمدند. بازی‌ها گاهی اغراق‌آمیز و، مانند بسیاری از فیلم‌های صامت، زمانِ فیلم نسبت به داستان آن طولانی است اما تماشای نیلسن به‌ویژه در سکانس رقص اروتیک مسحورکننده است. (نیلسن بعدها گفت که رومرت نمی‌توانست برقصد. به همین دلیل او مجبور شد دور رومرت برقصد. او همچنین ادعا کرد که از قوانین مربوط به سانسور فیلم بی اطلاع بود. به همین دلیل آن‌طور بی محابا رقصید. این صحنه از دید دوربین اروتیک است نه از دید تماشاگر. اروتیک است اما مبتذل نیست.)

آستا نیلسن، بازیگر صحنه تئاتر بود که علاقه چندانی به سینما نداشت، اما هنگامی که دوستش، طراح صحنه، و بعدها اولین همسرش -اوربان گد- به او پیشنهاد نقشی به کارگردانی خودش را داد، علاقه اش را برانگیخت. نیلسن احساس می‌کرد که سینما چیزهایی احمقانه همچون گاوچران‌ها و کیک‌های خامه‌ای را نشان می‌دهد. اما فیلم The Abyss (افگروندن/زن است که همیشه تاوانش را می‌دهد، Urban Gad، 1910) داستانی جدی درباره مثلث عشقی بود. هر سه بازیگر این فیلم اولین بار بود که جلوی دوربین می‌رفتند. تولید این فیلم 8000 کرون هزینه داشت و در مدت هشت روز به پایان رسید؛ در لوکیشن کپنهاگ. 

“افگروندن” در سپتامبر 1910، یک روز پس از تولد 29 سالگی نیلسن، اکران شد. سال 1910 سال خوبی برای سینمای دانمارک بود؛ اوایل دوران طلایی صنعت فیلم ملی دانمارک بود که تقریباً از 1909 تا 1914 به طول انجامید و در آن دوران فیلم‌های تولید دانمارک محبوب‌ترین فیلم‌ها در اروپا و در جهان بودند. ملودرام اروتیک “افگروندن” نیز، مانند فیلم‌های هیجان‌انگیز شهوانی که در اواخر دهه‌های 1980 و 1990 در هالیوود ظاهر شد، ترکیبی از داستان‌، سکس، و خشونت فراوان را به مخاطبان ارائه می‌داد.

این اولین فیلم کارگردان دانمارکی، اوربان گد، است که بین سال‌های 1910 تا 1926 نزدیک به 70 فیلم را در دانمارک و بیشتر در آلمان کارگردانی کرد؛ همچنین اولین فیلم با بازی همسرش، آستا نیلسن -یکی از ستاره‌های اصلی فیلم‌های صامت آلمانی- است. این فیلم به دلیل استفاده از دکورهای طبیعی نیز قابل توجه است؛ به ویژه صحنه آغازین که مگدا، پشت به دوربین، منتظر تراموا در خیابانی با ترافیک دوچرخه و کالسکه اسب قرار دارد. تصویر این صحنه از نمای سوار شدن مگدا در تراموا به نمای جلویی می‌رسد. سپس دوربین کمی به سمت مرکز روی سکوی پشتی تراموا حرکت می‌کند و سکانسی طولانی از اولین برخورد مگدا با کنود، در حالی که تراموا در خیابان‌های کپنهاگ در حال حرکت است، ضبط می‌شود. ورود مگدا با قطار به ایستگاهی که کنود منتظر اوست، به شدت یادآور قطار برادران لومیر است.

شخصیت مگدا پیچیده است. او زنی مستقل است، با کارهای خودش، که در سال 1910 چندان رایج نبود، اما عاشق مرد اشتباهی می‌شود. با این وجود او قربانی نیست و وقتی رودولف می‌خواهد او را بزند، مگدا از خود دفاع می‌کند و رودولف را می‌کشد. پلیس مگدا را دستگیر می‌کند اما پایان فیلم باز می‌ماند. آیا مگدا می‌تواند در دادگاه نیز از خود دفاع کند؟

https://twitter.com/FilmFamilySite