امروز گدار، یکی از هنرمندان بزرگ سینما، را از دست دادیم.

منبع: فیلم‌فمیلی

 

گدار

هنگامی که برای اولین بار در فیلم “از نفس افتاده” ( Breathless ) به کارگردانی ژان لوک گدار کات‌های جهشی دیده شد مردم فکر کردند که تدوین این فیلم اشتباه بوده است، اما پس از اینکه فهمیدند این تکنیکی جدید در تدوین است شگفت‌زده شدند. گدار همین بود، کسی که به جهش هنر سینما کمک کرد.

اگر قاعده‌‌ای برای سینما وجود داشت، گدار کسی بود که آن را شکست. او به دیوار چهارم اعتقادی نداشت و هیچ گاه از به اشتراک گذاشتن نظراتش خودداری نکرد.

گدار با یکی از پیشگامان موج نو فرانسه، عصر مدرن سینما را آغاز کرد. حرفه اش را به عنوان منتقد در کایه دو سینما ( Cahiers du Cinéma ) شروع کرد و سپس فیلم‌هایی کم‌هزینه ساخت. در دهه 1960، پس از “از نفس افتاده”، گدار ده‌ها فیلم دیگر ساخت که به تثبیت فرم و حس و حال جدید فیلم‌هایش کمک کردند. او ژانرها، سبک‌ها و اشکال مختلف داستان‌سرایی را تجربه کرد. او از آن دسته آدم‌هایی بود که می‌توانست فیلم موزیکالی مانند “زن زن است” (1961) بسازد و آن را با درامی درباره‌ یک کارگر جنسی مانند فیلم “گذران زندگی” (1962) دنبال کند و آن دهه را با یک فیلم جاده‌ای ساختارشکنانه -فیلم “تعطیلات آخر هفته” (1967)- به پایان برساند.

کار او با فیلم‌ها و مستندهای ضد جنگ ویتنام ادامه یافت. او پروژه‌ای 626 دقیقه‌ای با عنوان Histoire(s) du cinema را تهیه و کارگردانی کرد که حاوی آرشیوهای مهمی بود که او با دقت جمع‌آوری کرده بود تا به مردم درباره تاریخچه رسانه فیلم بیاموزد.

گدار در سن 91 سالگی از دنیا رفت، اما فکر می‌کنم مهم‌ترین بخش میراث او این واقعیت است که هرگز دست از کار نکشید و هرگز از کشف این که یک فیلم چه می‌تواند باشد دست برنداشت. گدار نزدیک به 70 فیلم بلند، مستند، کوتاه و کار تلویزیونی را کارگردانی کرد و با انواع دوربین‌ها دائماً دنبال بررسی معنی فیلم‌ساز بودن و روش‌های داستان‌گویی برای مخاطبان بود. از این‌ها گذشته، او یک بار گفته بود، “تنها چیزی که برای یک فیلم نیاز دارید یک دختر و یک تفنگ است.”

http://www.filmfamily.ir